Pobjedonosni zapad sunca na periferiji grada

»POBJEDONOSNI ZAPAD SUNCA NA PERIFERIJI GRADA«, pjesma prvi put objavljena u knjizi Lirika (Zagreb 1919) kao dio ciklusa Pjesme bez poante, zatim u Knjizi lirike (Zagreb 1932), te u konačnoj verziji ciklusa u knjizi Poezija (Zagreb 1969). Kao većina pjesama iz tog razdoblja, pisana je slobodnim stihom sa »slučajnim« rimama bez određene pravilnosti. Već sam naslov indicira temeljno lirsko raspoloženje. Motiv Sunčeva zapada, kraj dana i rub grada u opoziciji spram dnevnoga dinamizma, meteža i disakordnosti s kojima se lirski subjekt dnevimice bori, donose tom subjektu - ekspresionističkim širenjem u kozmičko - smirenje, odn. pobjedu sličnu onoj što je doživljuje Michelangelo u istoimenoj drami, te »svijetli napjev« silazi u njega. Ta pjesma dakle naznačuje pomak ka intimnoj preokupaciji, ali implicira i problem stvaralačkoga postupka.