Vjetar u novembarskoj noći

»VJETAR U NOVEMBARSKOJ NOĆI«, pjesma prvi put objavljena u Knjizi pjesama (Beograd 1931), a kao dio ciklusa Ranjavi motivi u Pjesmama u tmini (Zagreb 1937), te u konačnoj verziji ciklusa u knjizi Poezija (Zagreb 1969). Sastoji se od triju strofa rimovanih slobodno. Slika iznenadnog vjetra koji stvara oluju proteže se prostorom pjesme. Naglašenost prostornog jedinstva ostvarena je stihovima: »prošle noći još je budio pingvine / po santama u tmini sjeverne daljine / a noćas po stablima trese«. Pejsažistički motivi karakteristični za godišnje doba (jesen) prepleću se sa simbolikom vjetra koja konotira u Krležinoj lirici često zazivanu beskonačnost. Pomoću sveprisutnog vjetra autor uvodi čitatelja u atmosferu jesenje oluje negdje u primorju. Sugestivnim opisima razorne sile vjetra K. prirodi priznaje neuništivost i snagu prema kojoj je pojedinac ništavan.